Ik heb een heerlijke vakantie in het vooruitzicht. 4 weken naar Italië. Genieten van de prachtige Italiaanse dorpjes, het lekkere eten, de zon, zee en en veel vrije tijd.
Een bijzonder moment vind ik altijd als ik aan het begin van mijn vakantie mijn horloge afdoe en weet dat ik hem de komende weken niet meer omdoe. Het is voor mij zo’n bewust momentje van stilstaan bij het idee dat ik de komende weken even niets hoef. Geen moeten en to do lijstjes. Het voelt ook een beetje ongemakkelijk want ik moet echt even wennen aan de rust en de leegte die ontstaat. Het grote loslaten is begonnen…Ik geef me stapje bij beetje over aan de vakantieflow en ontspan. Er komt een soort van luiheid/loomheid over me heen. En nu mag het, want het is tenslotte vakantie!
Het grote loslaten is begonnen…
Ik herinner me een vakantie op Corsica. Na een overtocht, die totaal niet relaxt was, omdat we een hut hadden naast de machinekamer en dus geen oog dicht deden door het bulderen van de enorme motoren van dit schip, kwamen we aan op de camping bij het huisje dat we hadden gehuurd. Dit huisje, een soort van vierkante caravan zonder wielen met een rieten afdak ervoor stond nagenoeg aan zee…. Een moderne versie van The Blue Lagoon, waarvoor we geen schipbreuk hoefden te lijden en ook niet zelf ons huisje hoefde te bouwen met bamboe en bladeren, maar een paradijs was het wel!
Ik hoefde vanaf het huisje maar 10 meter te lopen en tussen de struiken door een klein zandheuveltje over te klimmen en dan stond ik op het strand. Daar stonden dan 2 zonnebedden en 1 parasol klaar…. Zon, zee, strand en rust…..
Ik dobberde een paar keer per dag in het water, hangend aan een luchtbedje of dreef zo in de branding met mijn handen aan de grond, een beetje plukkend aan schelpjes en steentjes om dan weer op mijn strandbedje te gaan liggen om op te drogen.
Ik heb zo genoten van het geluid van de zee en de zon om mijn gezicht. Ik gaf me echt over aan niets moeten… In die vakantiemodus kwamen bij mij als vanzelf gedachten op over mijn werk en daarmee ook de vragen: Wat wil ik nou eigenlijk echt? Wat doe ik het liefste? En wil ik nog wat ik nu aan het doen ben? Vrij van het ‘moeten’ begon mijn creativiteit te borrelen. Zo kwamen er antwoorden en ideeën die van binnenuit kwamen en waarvan ik voelde dat ze klopten. Ik maakte een shift van moeten naar willen en dat heeft ondermeer geleid tot de eerste stappen richting een serieuze carrièreswitch.
Herken je dat? Dat juist die vakantiemodus je nieuwe inzichten brengt? Dat het ‘niet moeten’ je helpt dingen helder te zien? Of dat je je dan juist afvraagt of je nog wel doet wat je het liefste zou doen?
Ik heb een paar leuke vragen voor je bedacht. Zodat jij deze zomer ook even bewust stil kunt staan bij wat er leeft in jou. Pak dat momentje voor jezelf! En verken wat het jou kan opleveren als je ‘moeten’ op vakantie is.
Heb een heerlijke zomer!
Groet ! Stefanie
